വീണ കബികളില് നിന്ടെ
അഗുലീസ്പര്ഷമെല്ക്കാതിടത്തോളം
മധുരസ്വരം മുകരിതമാകാത്തത് പോലെ
നോബരങ്ങളെല്ലാം
ജനല് പാളികളിലൂടെ
ഒളിഞ്ഞു നോക്കികൊന്ടെയിരിക്കും
അവ വെളിപെടാത്ത തന്ടെ
വികാരങ്ങളെ അസ്ത്രമുനകലായി
തൊടുത്തു വിടുബോള്
ഒഴുകുന്ന രക്തത്തിന്
നിന്ടെയോ അവന്ടെയോ നിറമല്ല
എവിടെയും ഉറഞ്ഞു തുള്ളുന്ന
തന്ടെ വികാരങ്ങളെ പുരതെക്കുതിര്ക്കുന്ന
മിഴിനീരിണ്ടേ നിറമാണ്
സ്വാന്തനിപ്പിക്കാനന്നവണ്ണം നീ അത്
തുടച്ചു നീക്കിടല്ലേ
ചലിക്കാത്ത ആത്മാക്കള്
മുറവിളി കൂട്ടിതുടങ്ങും
pranayam ennum oru sukhamulla nombaramaanu...
ReplyDeleteവരികള് നന്നായി.....അക്ഷരത്തെറ്റു വരുത്താതിരുന്നാല് ഒന്ന് കൂടി നന്നാവുമായിരുന്നു.....
ReplyDelete@sangeetha-)
ReplyDelete@ismayil-y i can't post any comments n ur blog? i tried so many times.. whts wrong? plz let me know..waitng -
dilsha